مدح و شهادت حضرت قاسم بن الحسن علیه‌السلام
این جوان کیست كه گل صورت از او دزدیده‌ست؟ سیزده بار زمین دور قـدش گـردیده‌ست رو به سرچـشـمهٔ زیـبایی و دریـای وفا ماه از اوست که این‌گونه به خود بالیده‌ست خاک پرسید که سرچشمهٔ این نور کجاست؟ عشق انگشت نشان داد که او تابـیده‌ست پیش او شور شهادت ز عـسل شیرین‌تر آسمان میوهٔ احساس ز چشمش چیده‌ست گر چه هفتاد و دو لاله همه از ایل بهار باغ سرسبزتر از او به جهان کی دیده‌ست؟ |